11 Eylül 2009 Cuma

sen, ben, biz

sen olsam ben,
ben olsan sen.
ama kimse bilmese biz olduğumuzu.
sen seninkilerle senmiş gibi takılırken;
ben benimkilerle benmiş gibi takılsam.
sonra ben olmuş sen ile sen olmuş ben;
oturup seninkilerle, benimkilerden konuşsak...
biz olup dalga geçsek onlarla...
birbirimize karıştığımızı bilmedikleri için gülsek...
hatta acısak biraz...
biz olamayacakları düşünüp onların yerine üzülsek...
hayatı kendilerinden ibaret sananlara kızsak...
sonunda bıraksak düşünmeyi;
sen ben olsan yine, ben de sen
biz olup sabaha öyle uyansak...
güneşe anlam, kahvaltıya tat katsak...
hep biz olsak keşke,
hiç yalnız kalmasak...

1 yorum:

acemiyazar dedi ki...

ben her yerimi benle doldurmuşken,
benliğimi benden başkasına açmam derken,
bir gün sen geldin,
çok bendin
sen oldum bir sabah uyanışımda,
bir güneşin doğuşunda sana karıştım.
kendimde seni sevdim sonra
sende tüm hayatı,
senle tüm hayatımı...